Uit een voordracht van Prof. Ma Hailong, n.a.v. zijn bezoek aan Düsseldorf in 2002.
Prof. Ma Hailong is de oudste zoon van Ma Yueliang en Wwu Yinghua. Hij is de President van de Jianquan Taijiquan vereniging in Shangai. Op zijn derde europareis om de Wu-stijl Tajiquan te ondersteunen hield hij een voordracht in het Forum voor de traditionele Wu Tai Chi Chuan. Hieruit volgen enkele uittreksels.
Hartelijk dank voor de uitnodiging om hier in Düsseldorf een lezing te mogen houden.
Taijiquan is een systeem in China, dat reeds vele eeuwen overgeleverd wordt. De ontwikkeling van Taijiquan is al zeer lang bezig. Men zegt dat Zhang Sanfeng uit de Wudangbergen de Taijiquan gesticht heeft tijdens de Tang-dynastie. Hij heeft in de Taijiquan de kultuur van zijn land verwerkt. Vandaag spreekt men van vijf grote Taijiquan-families:Chen, Yang, Wu, Wu (Hao) en Sun. In de tijd van de Qing-dynastie was het beoefenen van de krijgskunst zeer populair. Rijke mensen trainden in private kring en nodigden grote Meesters, zoals bvb. Yang Luchan ( de grondlegger van de Yang-stijl), uit om thuis met hen te oefenen.
Yang Luchan was in zijn tijd zeer beroemd en werd dikwijls uitgedaagd voor een gevecht. Hij onderwees later ook aan het keizerlijk hof. Op een dag vroeg de keizer aan Yang Luchan welke leerling hij zou aanraden. Yang Luchan antwoordde:" er zijn er drie, die uitmuntend zijn". Elk van hen had een bijzondere vaardigheid.
"De eerste, Wan Chun, munt uit in bijzonder harde kracht (gangjin). Lin Shan kan het beste kracht beoefenen (fajin). Wu Quanyou echter is de beste in het zachte neutraliseren van kracht (rouhua)." Wu Quanyou, mijn overgrootvader, werd de oprichter van de Wu-stijl. Met hem werd het neutraliseren een eigen kwaliteit voor de Taijiquan van onze familie. In Taijiquan moet geprobeerd worden de kracht van de andere te benutten, om hem te verslaan. Dat is eigenlijk de essentie van Taijiquan. De zoon van Wu Quanyou , Wu Jianquan,gaf aan de Wu-stijl Taijiquan zijn langzame vorm. Zijn dochter Wu Yinghua trouwde met zijn meesterleerling Ma Yueliang. Dit zijn mijn ouders en die van Ma Jiangbaos. Zij hebben de Wu-stijl Taijiquan in Shanghai gegrond en verder ontwikkeld.
Met Ma Jiangbao is de Wu-stijl Taijiquan naar Europa gekomen. Door zijn werk en dat van zijn leerlingen ontwikkelt de Wu-stijl Taijiquan zeer snel. Ondertussen komen de leerlingen uit verscheidene europese landen. Zelfs in Zuid-afrika onderwijst een leerling. Taijiquan is een kultuurschat uit China, maar is er eigenlijk voor alle mensen. Als men Taijiquan leert, leert men niet enkel zich te verdedigen, maar je wordt ook in contact gebracht met een bijzondere filosofie. Niet ongecontroleerd vooruitstormen is de grondhouding van Taijiquan. Men probeert zich juist terug te houden. Dat kan op het ganse wezen van de mens zijn weerslag hebben.Zo hebben bvb. mijn grootouders, nonkel of ouders zichzelf nooit meesters genoemd. Dit behoort eenvoudigweg tot de filosofie van de Taijiquan. Taijiquan is niets voor pochers.
De theorie van Taijiquan volgt in vele opzichten de symboliek van de traditionele chinese denkwijze. Zo zegt men bvb. in China, dat het symbool voor aarde het vierkant is. Deze staat voor sterkte, stabiliteit. Het symbool voor de hemel is de cirkel. Deze staat voor zachtheid. De mens staat daartussen in en in Taijiquan wil dat dan ook zeggen dat de voetopstelling zich orienteert aan het vierkant, en een uitdrukking is van stabiliteit. De bewegingen van de armen en van het bovenlichaam oriënteren zich aan de cirkel en zijn zacht en wendbaar. Zo verenigt diegene die Taijiquan oefent, in zich beide aspecten terzelfdertijd.
Het weten van de theorie en de praktijk van de Taijiquan moet niet enkel beperkt blijven tot de chinese kuluurkring. Men moet deze ook in het buienland uitbouwen.Daarvoor zijn drie zaken nodig:1. een goede leraar, 2. een goede leeromgeving 3. een goede samenwerking onder elkaar.
Voor de rest hangt alles af van de ijver. In Taijiquan zegt een spreekwoord:de leraar kan iemand enkel door de deur leiden, d.w.z. hij kan enkel de basis aanbrengen, het oefenen moet je zelf doen. De eerste drie punten bestaan nu in europa. Nu moeten jullie het nog verder ontwikkelen en zeer veel oefenen.
Een belangrijk punt in de theorie en praktijk van Taijiquan is het verstaan van de jin-kracht (dongjin). Dat is werkelijk zeer moeilijk. Men moet weten, hoe men zelf en hoe de ander kracht gebruikt Daarvoor moet de ganse concentratie op het voelen (tingjin) gericht zijn. Het is, alsof men een gedicht leest. Aanvankelijk leest men wellicht oppervlakkig. Slechts wanneer men zich intensief werkelijk met het gedicht bezighoudt, kan men het diepgaand doorgronden. Of zoals men luistert naar klassieke muziek. Men concentreert zich dan totaal op de muziek. . Als ik Taijiquan oefen, oefen ik Taijiquan. Als ik muziek beluister, beluister ik muziek. Daarom moet men bij Taijiquan ook geen muziek horen.Enkel zo kan ik geconcentreerd zijn. Dit noemt men ook "hemel en mens zijn verenigd (tianren heyi)". Ik ben totaal in harmonie met mijn omgeving en laat me niet afleiden.
Taijiquan is de verbinding van rust en beweging. Bij het oefenen van Taijiquan moet men absoluut letten op de vijf aspecten die mijn vader vooropstelt:innerlijke stilte, lichtheid, het langzame, het bewust- zijn en volharding. Anders is geen vooruitgang mogelijk. Als men echter met deze aspecten wezenlijk omgaat , zal men grote vreugde beleven aan Taijiquan en een gezond en lang leven verwerkelijken.
Ik dank u zeer hartelijk voor het luisteren.
HET LEVEN VERLENGEN - EEUWIGE LENTE.
Von Jiang Changfeng, genoteerd door Ma Zhenfu
Uit het magazine nr.4 van de Taijiquan Associatie – 15.1.1982
Samengevat kan je stellen dat het in binnen- en buitenland bekende Taijiquan een hoogstaande ontwikkeling is van Chinese krijgskunst,ademoefeningen, de leer van ‘daoyin’en andere technieken.
Reeds in het lied van de 13 grondbewegingen ‘shisanshe gejue’ ( zie Taijiquan Lilun 2) wordt op het volgende gewezen:"Wees u bewust waarover het in feite gaat.Langer leven, eeuwige lente."
Dat leidt ons van de krijgskunst naar de zorg voor de gezondheid.Waarom oefent men Taijiquan? Tenslotte om een lang en gezond leven te kunnen leiden.Dit is de essentie en leidt er ons toe het volgende na te streven:een rustige hart/bewustzijn (xin) en het gebruik van de voorstellingskracht (yi).De bewegingen zijn langzaam en ontspannen en het ganse lichaam is in harmonie.Binnen en buiten zijn verenigd.Zo vormt zich een totale oefenmethode.Deze komt precies overeen met de denkbeelden van de Chinese geneeskunde. Bij het voorkomen van ziekten, het versterken van de constitutie en het verlengen van het leven speelt Taijiquan een positieve rol. Als men u als bejaarde zou benijden om uw jeugdige frisheid,weet dat het in geen geval gemakkelijk te bekomen is.Men moet zich lange tijd met veel vallen en opstaan aan een constante training onderwerpen om resultaat te boeken.Ik oefen nu al enkele tientallen jaren Taijiquan en heb hieromtrent toch enige ervaring.Van daaruit zou ik graag een paar inzichten bespreken die bij mij leven maar nog niet volledig klaar zijn.Bemerkingen zijn welkom en kunnen een vruchtbare discussie op gang brengen.
1.
Als men Taijiquan begint te oefenen moet men eerst een goed leraar zoeken en vrienden die bereid zijn te helpen.Dan moet men de houdingen van de vorm oefenen tot men ze beheerst.Opgeven na een bepaalde tijd moet je ten allen prijze vermijden want anders wordt taiji oefenen een zware dobber.Terzelfdertijd moet men aan de kern van taiji werken t.t.z. houdt uw gedachten erbij, laat de qi zinken in de dantian (qichen dantien), het hoofd opgericht en een ontspannen nek (xuling dingjin),schouders en ellebogen laten hangen (zhuizhou chenjian) enz…
Vroeg of laat kan dit ook in zijn dagelijkse handelen concretiseren.Men kan oefenen bij het gaan,zitten en liggen.Daarbij is men steeds gecentreerd, bewaart een correcte houding en rust en ontspanning.Een grote vitaliteit spreekt uit deze krachtige houding die refereert aan de krijgskunst van onze voorvaderen.Een romp die opgericht is toont respect en gratie.Dit is de grondgedachte van onze training.
